abc.ultra

Początki szybkiego czytania

Metody nauki szybkiego czytania nie są niczym nowym. O tym iż istnieją metody i sposoby, dzięki którym można czytać wydajniej, szybciej, w pełni zapamiętując czytany tekst nauka szybkiego czytaniawiadomo już od dawna. Pierwsze badania nad zasadami szybkiego czytania zainicjował w 1879 roku francuski badacz E. Javal, który połączył ze sobą umiejętność szybkiego czytania i pisania z ulepszeniem komunikacji między ludźmi.

Niewiele później E. Frya, angielski naukowiec, potwierdził słuszność tezy Javala oraz ogłosił, że szybsze czytanie zaowocuje lepszą efektywnością i przyswajalnością języków obcych.

Szybkie czytanie w czasie wojny

Jednak wiele naukowych opracowań dotyczących podstaw szybkiego spostrzegania powstało nie co później, w czasie II wojny światowej. Taktycy Królewskich Sił Powietrznych odkryli wówczas, iż w trakcie lotu wielu pilotów nie jest w stanie z daleka rozpoznać wrogich samolotów od maszyn sojuszniczych. Angielscy psycholodzy opracowali przyrząd zwany tachistoskopem, który na ekranie wyświetlał obrazy w różnych odstępach czasu. Początkowo wyświetlano duże zdjęcia samolotów przez długi okres. Kolejno stopniowo skracano czas ekspozycji zmniejszając jednocześnie wielkość obrazu. Odkryto wówczas że przeciętna osoba była w stanie poprawnie rozpoznać wrogie samoloty przy czasie ekspozycji 1/500 sekundy.

Po zakończeniu wojny psycholodzy i pedagodzy zdecydowali się uzyskaną wiedzę i urządzenia wykorzystać do zwiększenia szybkości czytania. Pierwsze kursy na potrzeby wysoko wykwalifikowanego personelu największych amerykańskich korporacji otwarto na Uniwersytecie Harwardzkim. Kursy cieszyły się dużym zainteresowaniem a nowy sposób czytania stał się popularny w kręgach naukowców, polityków i dziennikarzy. Z czasem kursy zaczęto organizować przy kolejnych uniwersytetach USA i Wielkiej Brytani. Dodatkowo wieści o osiągnięciach w tej dziedzinie takich osobistości jak prezydent USA John F. Kennedy pobudziły rozwój metod, ćwiczeń oraz wariantów nauki szybkiego czytania. Warto wspomnieć, iż Kennedy dzięki szybkiemu czytaniu (czytał 2000 słów/min.) doskonale znał bieżącą prasę. To z jego inicjatywy dla członków sentau zorganizowano kursy szybkiego czytania w wielu miastach USA.

Z umiejętności szybkiego czytania korzystali również Napoleon Bonaparte, Theodore Roosevelt, Lew Tołstoj, Honore de Balzac i  Karol Marks.

Komputerowe kursy szybkiego czytania

Masowy dostęp do nowych technologi spowodował zmiany w metodach nauki szybkiego czytania. Kosztowne stacjonarne kursy czy nieporęczne ćwiczenia zawarte w książkach są zastępowane przez komputer i specjalistyczne oprogramowanie, które znacznie zwiększa efektywność nauki. Zalążkiem tych zmian była duża popularność 8 bitowych komputerów w latach osiemdziesiątych, które powszechnie stanowiły wyposażenie amerykańskich i zachodnioeuropejskich domów. W 1981r. na rynku pojawiło oprogramowanie do nauki szybkiego czytania stworzone z myślą o użytkownikach komputerów Atari 400 i Atari 800. Cały kurs zawarto na 5 taśmach magnetofonowych. Szybki rozwój możliwości komputerów, co oczywiste, wiąże się z większymi możliwościami oprogramowania. Dzięki temu stworzyliśmy i dziś oferujemy wszystkim chętnym najbardziej rozbudowany program do nauki szybkiego czytania dostępny na rynku.

Chyba nikt już nie ma wątpliwości, że zastosowanie komputerów jako pomocy naukowych, nie tylko w nauce szybkiego czytania, to milowy krok naprzód w edukacji.